Ze wszystkich nazistowskich bestialstw najbardziej nieludzkie wydawały się te, na które narażano dzieci. Świadkiem szczególnie brutalnej sceny, doskonale ilustrującej charakter niemieckiej władzy nad Wisłą, stała się nastoletnia Jadwiga. Roczne dzieci często z upodobaniem uderzają główką o ścianę albo kołyszą się rytmicznie. Nie ma w tym zazwyczaj nic nienaturalnego, chociaż może bardzo zaniepokoić rodziców. Kiedy maluch odkrywa u siebie poczucie rytmu, zaczyna go to fascynować, zwłaszcza że takie rytmiczne ruchy jest w stanie wykonywać zupełnie sam. Uraz głowy u noworodka czy niemowlaka, który nie zaczął jeszcze chodzić, często jest wynikiem braku czujności rodziców. Zdarza się, że maluch uderzy się w główkę podczas kąpieli, spadnie z łóżka czy przewijaka, pozostawiony nawet na krótką chwilę. Obraz dziecka uderzającego główką w szczebelki łóżeczka lub podłogę, bujającego się samotnie w łóżeczku albo ciągnącego się za włosy może przerazić każdego rodzica. W takich sytuacjach do głowy przychodzą nam różne przyczyny: z autyzmem i chorobą sierocą włącznie. Autoagresja, na przykład kiedy dziecko wali głową o podłogę, budzi w nas naturalny lęk. Co w takiej sytuacji zrobić? Jak reagować? I dlaczego ono się tak zachowuje? Czy to przeze mnie??? Spróbujmy zrozumieć, co tu się dzieje. Jak już pewnie doświadczyliśmy w naszej rodzicielskiej karierze, to jest jedna z tych rzeczy, które nie są z tego świata. Wizyta u lekarza jest konieczna gdy: uderzanie głową nasila się; dziecko uderza głową pomimo odczuwanego bólu; dziecko unika kontaktu fizycznego z rodzicami i innymi ludźmi; maluch unika towarzystwa innych osób; z uporem maniaka powtarza pewne wzorce zachowań. Nie martw się. Zdrowy maluch nie zrobi sobie krzywdy. I1my.

dziecko wali głową w ścianę